Dążność do pełnego i całkowitego rozwoju człowieka na każdym etapie życia to praca nad ciałem i umysłem . Wszechstronne podejście do rozwoju ma bezpośredni związek z życiem w zdrowiu i zgodzie z jego składowymi w aspekcie fizjologicznym, psychologicznym, socjologicznym oraz duchowym.

Jeśli którakolwiek z tych stron w rozwoju człowieka zostanie pominięta, zlekceważona lub zaburzona może spowodować łańcuch zdarzeń który wpływa na pozostałe sfery życia. Utrzymujące się problemy rozwojowe i długotrwałe zaniechania w prawidłowym funkcjonowaniu organizmu człowieka mogą prowadzić do zmian dysfunkcyjnych i chorobowych.

Poszczególne umiejętności ruchowe, zdolności emocjonalne oraz kontakty społeczne są nabywane w sposób etapowy i doskonalone (stymulowane) latami. W sytuacji prawidłowego rozwoju fizjologicznego pozostałe sfery: psychologiczna, społeczna i duchowa są podtrzymywane rozwojowo.

Gdyby jednak wystąpiły symptomy świadczące o trudnościach w realizacji określonych funkcji rozwojowych, wówczas prawidłowość i harmonia rozwoju zostaje zaburzona w schematach (wzorcach).

W rozwoju dziecka mogą nastąpić określone zaburzenia funkcji których podłożem jest minimalna dysfunkcja mózgu, spowodowana nieprawidłowością w dojrzewaniu mózgowych struktur integracyjnych (struktur m. in. odpowiedzialnych za funkcję somatognozji, mowy i zachowań, a także zaburzenia typu dyslektycznego).

Wówczas mówimy o terapii psychomotorycznej. Terapia psychomotoryczna jest szczególnie pożądana w przypadku dzieci z:

• trudnościami w wykonywaniu czynności ruchowych ( niezręcznością, męczliwością, słabą koordynacją ruchowa np. trudościami w nauce jazdy na rowerze, łatwością tracenia równowagi)
• opóźnieniem rozwoju mowy i trudnościami w porozumiewaniu się
• opóźnieniem znajomości schematu własnego ciała (somatognozji), nieprawidłowym nazywaniem i wskazywaniem części ciała
• zaburzeniami lateralizacji (brakiem dominacji jednej strony ciała)
• brakiem orientacji w przestrzeni i czasie ( nieumiejętnym stosowaniem wyrażeń przyimkowych: nad, pod, za itp., myleniem określenia czasu: dziś jutro wczoraj itp., nieznajomością kalendarza i zegara)
• brakiem wiary w siebie, niską samoocena, trudnościami w nawiązywaniu prawidłowych relacji z otoczeniem, problemami z funkcjonowaniem w grupie rówieśniczej
• zaburzeniami zachowania (nadpobudliwością ruchową lub emocjonalną, trudnościami z koncentracją uwagi, nadwrażliwością emocjonalną, płaczliwością, biernością, impulsywnością itp.
• trudnościami w uczeniu się i problemami szkolnymi (niską sprawnością grafomotoryczną, myleniem kształtów i kolorów, trudnościami w opanowaniu pisania, czytania i liczenia)

Inne zjawiska takie jak: zbyt silne emocje, napięcia, lęki, kryzysy, traumy, fobie, depresje (itp.) mogą stanowić poważne zagrożenie dla dalszego funkcjonowania organizmu. Począwszy od najdrobniejszych trudności z koncentracją uwagi, prawidłowym słuchaniem, skupieniem, przez trudności w komunikacji, relacje w grupie aż po alienację, izolację, wyobcowanie i w konsekwencji chorobę.

Dbałość o prawidłowy rozwój we wszystkich aspektach zdrowotnych ma olbrzymie znaczenie dla funkcjonowania człowieka i jakości jego życia.

Stąd, w procesie rozwoju warto oddać się w kompetentne ręce terapeuty zdrowotnego – świadomego wiedzy w tym względzie. Terapeuty, który wybierze najbardziej adekwatną do potrzeb metodę pracy i formułę terapii.